DEFINICJE MUZYKI

Każda epoka tworzyła własną definicję muzyki, w zależności od założeń filozoficznych i aktualnej praktyki wykonawczej.
W starożytności i średniowieczu muzyka była dla ludzi wyłącznie melodią. 
W I w.n.e Ptolemeusz mówił, że: “Muzyka to zdolność rozróżniania między dźwiękami wysokimi i niskimi”.
Definicja Św. Augustyna z przełomu IV i V w brzmi: “Muzyka jest wiedzą o tym, jak dobrze modulować, tzn. jak zmienić wysokość dźwięków, wyznaczonych przez obliczenia matematyczne.” Wynika stąd, że w tym czasie nie odróżniano wiedzy o muzyce od samej muzyki i jej percepcji.
W XVIII w. Pojawiły się pierwsze próby definicji racjonalistycznych. Jean Jascques Rousseau uważał, że “Muzyka jest sztuką łączenia dźwięków w sposób przyjemny dla ucha”.
W XIX w. Pojawiają się definicje, z których wynika, że muzyka jest sztuką, która pobudza fantazję, porusza emocje oraz wyzwala wyobrażenia piękna i wzniosłości.
W muzyce XX w. Termin MUZYKA rozszerza swe znaczenie. Anton Vebern, austriacki kompozytor, twórca punktualizmu określa muzykę jako sztukę, której tworzywo stanowią wszystkie zjawiska akustyczne, które jesteśmy zdolni usłyszeć i jest ona uporządkowana zgodnie z koncepcją estetyczną twórcy. Muzyką może być również cisza.